ǀ Français ǀ Čeština ǀ Deutsch ǀ English ǀ PDF ǀ
Deutsche Übersetzung:
https://panopticon.blackblogs.org/2023/03/01/gegen-alle-kriege-ausser-den-gerechten-kriegen/
ǀ Français ǀ Čeština ǀ Deutsch ǀ English ǀ PDF ǀ
Deutsche Übersetzung:
https://panopticon.blackblogs.org/2023/03/01/gegen-alle-kriege-ausser-den-gerechten-kriegen/
Dernière mise à jour : 18/06/2023
| Español | Français | English | Deutsch | Nederlands |
Las protestas en Francia contra la subida de la edad de la jubilación a 64 años han sido encabezadas, organizadas y dirigidas por los sindicatos franceses organizados en la intersindical y, por tanto, organizadas al modo sindical, es decir como bomberos y apagafuegos de la lucha de clases: por medio de huelgas un día a la semana (evitando las huelgas indefinidas), a través del rechazo a las asambleas de los trabajadores o de los cortes de carretera. Los sindicatos se oponen siempre a la autoorganización y la generalización de la lucha por parte de los proletarios. Es una lección que están aprendiendo en sus carnes una minoría de proletarios que estos días están desencadenando en Francia huelgas sin el control sindical. De este modo la semana pasada la rabia explotaba en las calles de las grandes ciudades de Francia: la reforma de las pensiones, que obliga a los trabajadores/as de Francia a alargar su explotación directa, era el detonante de toda una rabia acumulada, que acumula la clase obrera a lo largo del planeta. Arde París, arde Nantes… El fuego no es suficiente para apagar las llamas de los infinitos ataques y humillaciones que sufrimos a diario por un sistema para el que no somos más que mercancía y carne de cañón. El fuego no es suficiente, necesitamos más. Pero ese fuego anticipa lo que, como proletarios, aún no podemos expresar masiva y unitariamente en palabras, asambleas, como clase. La rabia no es suficiente, necesitamos organización, recuperar nuestras posiciones, nuestro programa. Porque estos momentos inflamados de virus, de crisis, de guerra, de miseria, son también momentos donde la revolución comunista aparecerá con cada vez más fuerza como la única perspectiva posible y realista.
Continue reading| Čeština | English | Français | Deutsch |
Einleitung und eine kurze Kritik des Textes (Klassenkrieg/Třídní válka)
Quelle auf Englisch: https://www.autistici.org/tridnivalka/spain-anarchists-and-the-may-15-movement-reflections-and-proposals-draft-translation/
Wir bringen hier einen Text „Spanien: Anarchisten und die Bewegung des 15. Mai – Überlegungen und Vorschläge“1, der von Anarchistinnen und Anarchisten aus Madrid verfasst und kürzlich von der Gruppe Klassenkrieg/Třídní válka ins Tschechische übersetzt wurde. Wir halten ihn für einen sehr interessanten Beitrag zur Frage der Aktivitäten revolutionärer Minderheiten in sozialen Bewegungen wie der Bewegung des 15. Mai. Er befasst sich mit der Aktivität innerhalb von Bewegungen, die voller Widersprüche, Verwirrungen, falscher Ideen, Manipulierer und Politiker sind, die aber dennoch einige Forderungen vertreten und Fragen stellen, deren Inhalt hinter dem mehr oder weniger deutlichen Schleier der bourgeoisen Ideologie notwendigerweise einen klassistischen Aspekt hat – Forderungen, die menschliche Bedürfnisse befriedigen oder sie gegen den Angriff der Bourgeoisie verteidigen, Forderungen, deren Streben nach Erfüllung die menschlichen Bedürfnisse notwendigerweise in Gegensatz zur Ökonomie, d.h. zu den Interessen des Kapitals, stellt.
Continue reading| Français | English | Ελληνικά |
Dernière mise à jour: 24/06/2023
| English | Français | Čeština | Español | Deutsch | PDF |
Zdá se, jako by to bylo včera, kdy jsme se konečně zbavili „pandemické krize Covid-19“ (i když někteří tvrdí, že se jí nezbavíme nikdy), a už je tu „krize“ nová. Podle dominantního buržoazního narativu je válka na Ukrajině novým důvodem, aby proletariát odložil uspokojování svých potřeb na neurčito. Místo toho bychom se měli spojit se silami „naší“ buržoazie v jednotné frontě a obětovat se pro „vyšší dobro“, kterým je buď „obrana územní celistvosti Ukrajiny“, nebo její „denacifikace“ – podle toho, kde žijeme.
Nutí nás, abychom se stali potravou pro děla v zájmu „obrany národa“, což znamená trpět a umírat za zájmy toho či onoho buržoazního tábora – jak se to nyní děje „ruským“ a „ukrajinským“ proletářům. Nebo nás nutí přinášet oběti na „domácí frontě“ – smířit se s růstem cen základních komodit umožňujících naše každodenní přežití, jako jsou potraviny, bydlení, zdravotní péče, energie, doprava atd, smířit se se zvýšenou represí a dohledem, smířit se s militarizací práce a brutálním zvýšením míry našeho vykořisťování.
Continue reading| Français | English | Español | Deutsch | Italiano | Čeština | Português | Polski | Bahasa Indonesia | PDF |
„Ich wojny! Nasi zabici!” To właśnie pod tym sztandarem radykalni proletariusze zdystansowali się do pacyfistycznych procesji zorganizowanych na ulicach hiszpanii w marcu 2004 roku po zamachach w Madrycie, w których zginęło ponad 200 osób. Wysunęli oni to defetystyczne hasło w odpowiedzi na zaangażowanie militarne hiszpanii w iraku i „wojnę z terrorem” narzuconą przez światowe państwo kapitalistyczne i jego hiszpańską gałąź, powtarzając w ten sposób wiele historycznych przejawów rewolucyjnego defetyzmu, które stanowią punkt zwrotny w rozwoju społeczeństw klasowych, a zatem w walce klasowej, w wojnie klas.
Continue reading